به گزارش پایگاه خبری انصارحزبالله، مدیرمسئول هفتهنامه یالثاراتالحسین (ع) در سرمقاله این هفتهنامه نوشت: یاران همراه؛ به رغم فرارسیدن ایام اقامه عزای سالار شهیدان علیهالسلام، اما این سلسله گفتارها تحت عنوان سخن نخست، همچنان درچاچوب همان بحث ثابت«رهسپاری با ولایت تا ظهور»ادامه خواهد یافت با این تفاوت که اگر در بخش نخست، گفتار، معطوف به رهزنان نفوذی و بیگانه بود، در ایام دوماه پیشِرو، سخن از رهزنان خودی و به عبارت دیگر بحث، معطوف به انتقاد خانوادگی خواهد بود و انصاف آن که اگر در نوبتهای گذشته سوزنی به رهزنان نشاندار نفوذی میزدیم اکنون نوبت زدن جوالدوز به گرده خودمان است...
یکی از اساسیترین مشکلات کلان که با سپری شدن سالهای اولیه پس از انقلاب، گریبان بسیاری عزاداریهای ما، به ویژه در ماه محرم را گرفته، حرکت به سمت و سوی نوحهِخوان محوری و گریز و یا لااقل کم توجهی به سخنرانی عالمان دینی در هیآت بوده است.
هرچند به جرأت میتوان گفت، هیأت بدون نوحهخوان و شور و نوای شعر و مرثیه، اساساً هیئت نیست، امّا، بیتوجهی و غفلت از معرفت افزایی عالمان زحمت کشیده و با معرفت چرا؟! تا جائی که همین عدم توازان، در آسیبهای متعدد نوحه خوانی و مرثیه سرایی عزاداران به شکل ناهنجاری هایی بروز میکند که بعضاً عزاداری و اظهار ارادت به سیدالشهداء علیه السلام را نسبت به هدف اصلی زاویهدار و بعضاً متضاد و متعارض میگرداند.
همانگونه که در عرف دینی ما، زیارت با معرفت ائمه علیهمالسلام به عنوان زیارت کامل و مفید و مؤثّر، جا افتاده است در مورد عزدارای نیز عیناً قضیه از همین قرار است که در این مجال فقط به یکی از آسیب نسبتاً فراگیر اشاره میرود؛ مدّاح و نوحهخوان مخلص انقلاب - که در جبهههای کربلای دفاع مقدس و در میان آتش و خون بالید و به توفیق الهی و عنایت اهل بیت علیهمالسلام، دم ملکوتی او نقش مؤثری در بسیج و پیشتازی رزمندگان ایفا کرده است- نقل میکرد.
پس از موشکبارانهای دزفول و تلفات بسیار آن، همو نوحهای به همین مناسبت خوانده بود که در رادیو هم پخش شده بود و حضرت امام(ره) شنیده بودند و در پی آن پیغام داده بودند: به آهنگران بگوئید«حماسی بخوان» حالا، اما این که چگونه میتوان در عین مصیبتسرایی و مرثیه خوانی، حماسی هم خواند. اعجاز و هنری است که تصور انجام شدنش شاید در مخّیله ما بیخبران از عالم شعر و ادب حماسی و مرثیهسرایی نگنجد، اما نشان به آن نشان که اتفاقاً هم شدنی بود و هم شد و شاهد یکی از موثرترین و ماندگارترین نوحههای حماسی آهنگران، پس از این تذکر راهگشای حضرت امام(ره) بودیم.
دوستان و سروران مداح و نوحهخوان وبلکه عموم هیئتیها حتماً با مرثیههای مشهور محتشم، آشنایی دارند و نیز اوج هنر مرثیهسرایی و ماندگاری این اشعار محتشم، امّا، در عین حال شهید مطهری(ره) در موضعی ازکتاب حماسه حسینی، به خاطر بیدقتی محتشم در یکی دو بیت به همین اشعار عالی، شدیداً متعرض محتشم شده و از همین مقدار ضعف در مضمون شعر که چه بسا به کمی علم و آگاهی محتشم مربوط میشده، به شدت اعتراض کرده و آنرا - یعنی همان یکی دو بیت را- مردود و مرخص ذکر میکند.
لابد خوانندگان محترم واقفند که شهیدمطهری(ره)شخصیتی بود که نه تنها امام (ره) همه آثار او را بیاستثناء خوب ومعتبر میدانست بلکه در مراتب ولایتمداری او همین بس که قبل از ترور و شهادت به دست عوامل کوردل گروهک فرقان،پیامبر معظم صلیاللهعلیهوآلهوسلم در رؤیای صادقه با ابراز بالاترین شکل محبّت به او، وی را به جوار خود فرا خواند و پیشاپیش به گرمی از او استقبال کرد. این که همین شهید ولایتمدار و محبوب جدّ امام حسین(صلواتاللهعلیهم) بخش عمده از سخنرانیهای خود در مورد عاشورای سیدالشهداءعلیه السلام را به مسئله تحریفات عاشورا اختصاص میدهد، که از آن با عنوان «فریادهای شهید مطهری بر تحریفات عاشورا» یاد میشود، برای من و شما تأمل برانگیز نیست. این که مرحوم کوثری(که به روضهخوان امام-ره-) معروف شده است، شاکله روضه گودال قتلگاه و.... را بر اساس متن زیارت ناحیه مقدسه قرار میدهد و حتی یک کلمه در آن دخل و تصرف نمیکند، چه درسی برای ما و شما دارد!
ادامه بحث رهزنها در نوحهها و مراثی عاشورا و بیان موارد آن در مجال بعد...
***
به مناسبت فرارسیدن ماه عزای سید وسالار شهدایکربلا،بحث پیرامون انتظار حضرت بقیه الله عجل الله فرجه با منظور داشتن حماسه عاشورا و به تعبیری انتظار عاشورایی پیگیری میشود، که شامل گفتارهایی چند خواهد بود؛ اولین گفتار در این نوبت آنکه«یاری امام حسین علیهالسلام، یاری امام قائم عجل الله فرجه» است به شیوهها و شرح مختصری که در پی میآید:
۱- نکته نخست در این مبحث، نقل روایت سیدالشهداء علیه السلام است در کربلاست خطاب به یاران:«هرکس ما را به جان خودش یاری نماید، در درجات عالیه بهشت با ما همراه خواهد بود. جدّ بزرگوارم(صلی الله عیله و آله) به من خبر دادند که فرزندم حسین(علیه السلام) در زمین کربلا، در حالی که بیکس و تنها و تشنه باشد، شهید خواهد شد. هرکس او را یاری کند، مرا یاری کرده است و فرزند او حضرت قائم(عجل الله فرجه) را یاری کرده است و هرکس ما را با زبان خود یاری نماید، در روز قیامت در زمره ما خواهد بود»۱
فقیه معارف اهل بیت علیه السلام، مرحوم آیتالله فقیهایمانی، دلیل پیوستگی یاری سیدالشهداء و یاری امام قائم عجلاللهفرجه را چنین بیان داشته اند:«چون از وجود مبارک آن حضرت نصرت و یاری کامل، نسبت به خداوند متعال در امر دین مبین او ظاهر و آشکار گردید، به طوری که آن درجه از محبت و نصرت از احدی از انبیاء و اولیاء علیهمالسلام از اولین و آخرین ظاهر نشد»۲ آنگاه مؤلف محترم با ذکر عظمت و ماندگاری حماسه امامحسینعلیهالسلام و نقش آن در نصرت دین الهی پس از قیام عاشورا، مینویسد: به همین دلیل محبت امام حسین علیه السلام را در سرشت و دلهای مؤمنان قرار داد. آنگاه در ادامه کلام میافزاید:« از جمله حقوق اهلبیت علیهم السلام یکی حق مودّت و دوستی با آنها است، و دیگری حق نصرت و یاری آنهاست که هر دو بر عهده مؤمنین ثابت و لازم است... و از این جهت است که گریه کنندگان بر ایشان و زائران قبر منّور آن حضرت مورد دعا و طلب مغفرت و شفاعت همه ائمه اطهار علیهمالسلام واقع میشوند»۳
در این مجال و مقال، اشارتی به «حق مودت و دوستی» با اهل بیت به ویژه سالار شهیدان علیه السلام خواهیم داشت. کیفیت محبت شایسته اهل بیت علیهمالسلام و از جمله امام حسین سلاماللهعلیه و مراتب آنرا را با ذکر سخنی از امام مجتبی علیهالسلام، پیمیگیریم:«هرکس محبت ما را در دل داشته و ما را بادست و زبانش یاری کند، در غرفههای بهشتی با ما خواهد بود. و هرکس ما را در دل دوست و با زبانش یاری کند، در بهشت، یک درجه پایینتر از مقام ما جای دارد، هرکس ما را دوست داشته و با دست و زبانش به ما ظلم نکند،جایگاه او در بهشت خواهد بود»۴
یکی از اشتباهات و سوء تفاهمات جاری میان بسیاری در نگرش به عزاداریها و اقامه ماتم و اشک و نوحه بر حضرت سیدالشهداء علیهالسلام آن که احیاناً تصور کنیم چون در عزای امام حسین علیهالسلام شرکت کردیم و با تأثر و سوز دل در مصائب آلالله گریستیم و در این اظهار عزا و ماتم و سوگ و گریه، صادق هم بودیم چه بسا دیگر کار تمام است. در حالی که سخنِحق و صدق اماممجتبیعلیه السلام، همو که در دوره حیات مبارک خویش امام واجبالاطاعه سیدالشهداء بود، حقیقت دیگری را بیان میفرماید و چه بسا ما برای اطمینان از مقبول بودن اظهار ارادت و اشک و ماتم، اولاً باید از وجود مرتبه اول یعنی مخالفت نکردن دست و زبان با محبت قلبی خویش، اطمینان حاصل کنیم و این مرحله اول خود، دارای مقدمهای است که آنرا در کلام عارف و محبّ صادق اهل بیت، مر حوم آیت الله بهجت(ره) میتوان یافت:«محبّت صادقانه این است که محبّت مخالف در آن نباشد، هرکس به هرکدام از این چهارده معصوم علیهمالسلام محبت داشتهباشد، کارش تمام است. فقط شرطش این است که محبّتش راست باشد»۵
فراموش نشود، نستجیربالله، این بحث برای تخطئه اظهار محبّت و ارادت دوستداران سیدالشهداء علیه السلام نیست. بلکه سخن از اظهار محبت و ارادت شایسته سیدالشهداء علیهالسلام و همچنین یاری آن حضرت است که یاری امام قائم عجلاللهفرجه است، میباشد. تا مجال بعدی و توضیح روشنتری بر این مهم.
والسلام
۱- شیوههای یاری قائم آل محمد علیهم السلام، ص۱۵۲،به نقل از کتاب فوائد المشاهد شیخ جعفر شوشتری./
۲- همان/۳- همان،ص۱۵۴/ ۴- امالی مفید،ص۳۳، ج۸ - نقل از شیوههای یاری امام قائم(ع)، ص ۱۶/۵- نکتههای ناب از آیت الله العظمی بهجت،ص۶۳