يالثارات - میراث ماه‌مبارک؛ پیش‌نیاز تحقق فرج حضرت‌حجت(عج)

میراث ماه‌مبارک؛ پیش‌نیاز تحقق فرج حضرت‌حجت(عج)

کاش می شد یک جوری به رئیس حالی کرد که باباجان! اشتباه گرفتی مشکل زیر سر آن «عده ای» نیست که امر به معروف و نهی از منکر می کنند، مشکل (معاذالله) از خداست که مصالح و مواعدی برای بشر قرار داد که گناه سوز است مثل همین ماه رمضان...

به گزارش پایگاه خبری انصارحزب‌الله، مدیرمسئول هفته‌نامه یالثارات‌الحسین(ع) در سرمقاله این هفته‌نامه نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم
بلده طیبه و رب غفور۱

در این سلسله گفتارها ذیل عنوان «سخن اول» بحث و راهیابی بر موضوع کلی «رهسپاری با ولایت تا ظهور» بوده است و ضمن آن نخست با ارزیابی شرایط روز و مخاطرات رهزن، سرانجام به بررسی و رهیافت چشم انداز مورد انتظار اولیای اسلام برای بازشناخت تکلیف و وظیفه در عصر حاضر می پرداختیم.

معمولاً قاریان خوش ذوق و خوش لحن، مقارن ورود ماه مبارک رمضان آیات الهی متناسب با ظرف زمان را تلاوت می کنند:«ای مومنان، روزه ماه رمضان بر شما واجب شده...» آن گاه پروردگار رئوف در ادامه می فرماید: اگر طاقت نداشتید به جای روزه داری به نیازمندان غذا بدهید، خداوند برای شما سختی و دشواری نخواسته است. اما در عین حال بدانید که روزی داری برای شما بهتر است.

در ادامه و پس از بیان ضرورت روزه داری که موجب کسب تقوا و خویشتن‌داری و خدا گونگی انسان می شود، می‌فرماید: اگر بندگان از من پرسیدند (و با من سخنی و از من تقاضایی داشتند) من نزدیکم و دعای بنده ام را آنگاه که مرا بخواند اجابت می کنم.
(با این وصف) بندگان دعوت مرا اجابت کنند و به من ایمان بیاورند تا به رشد و مقصد برسند.۲

آری ماه رمضان، ماه مهمانی الهی است و به قول یکی از اولیای الهی اگر چیزی بهتر از گرسنگی و تشنگی برای رشد جان انسان مناسب بود، خداوند حتماً در این ضیافت ما را بدان پذیرایی می‌کرد.*

بیان برازنده و زیبای حضرت نائب الامام خامنه‌ای (مدظلّه) در توصیف ماه رمضان را اکثراً شنیده‌ایم: «رمضان قطعه‌ای از بهشت الهی در جهنم سوزان دنیای مادی است.»

اکنون مناسب است که بیان خدای رئوف که خود صاحب ضیافت و مهمانی است را درباره مهمانانش متذکر شویم: در دعای جوشن کبیر که خود، حدیث قدسی است، صاحب ضیافت راز لطف و محبت ، راه و رسم خواندن پروردگاری که همو وعده اجابت آن را نیز داده است، این گونه آموزش مي دهد: « ای گرداننده دل‌ها، ای طبیب دل ها، ای روشنی بخش دل ها، ای انیس و مونس دل ها و ... »۳

آری؛ مگر نه این است که جاذبه های فریبنده دنیای مادی، چهره و روی دل ما را به سراب اغواگر خود گردانیده و مادیات مذموم وجهه همت دل و جان ما شده است و این عشق و محبت جعلی دل ها را بیمار کرده است. دود تیرگی های این جهنم ، دل های ما را سیاه کرده و چشم حقیقت بین دل را کور. و انیس دل ما خیالات کاذب و اوهام واهی و شیاطین جن و انس شده است.

در والایی این تحفه بی بدیل که صاحب ضیافت مهمان نواز در این ضیافت به مهمانان ارزانی می کند، همین بس که بدانیم جز همو هیچ کس قادر به گرداندن روی دل از هلاکت به سعادت ابدی نیست؛ چراکه در همان حدیث قدسی(جوشن کبیر) فرمود:«ای آنکه کسی جز او قلب ها را نمی گرداند»۴

باری؛ آنچه پروردگار متعالی برای بندگان خواسته و امکانات آن را فراروی آنان قرار داده همانا محيط ها و شهرها و کشورهایی پاک و پیراسته است از هر آنچه ظلم و پستی و تباهی و رذالت اخلاقی است و برتر از همه آنکه خدای آمرزنده مافوق بندگان و البته در نزدیکی بندگان خود حضور دارد. (بلده طیبه و رب غفور) اما چه باید کرد که بشر نادان و هواپرست محیط زندگی خود و دیگران را به جهنم سوزان مبدل کرده است و از همه بدتر که این جهنم تباهی و فساد را در قالب ایسم ها و مسلک های الحادی، تئوری پردازی نیز می کند و در عصر ما از همه بارزتر و البته پلیدتر؛ لیبرالیسم! مرام و مسلک مبتنی بر گناه و آزادی هوای نفس-که خود ریشه ایجاد جهنم مادی در روی زمین است.

جای دوری نرویم؛ در ارکان نظام ولایی و مقدس ما که به وصف اسلامی مفتخر است، فردی با وعده و وعید حل معضلات کشور از بندگان خدا رأی می گیرد و در آغاز به کار خود در پیشگاه خدا و نمایندگان ملت، سوگند موکّد یاد می کند که پاسدار و عامل به مذهب حقّه و قانون اساسی-که ساز و کار و ضامن ایجاد همان اهداف الهی است- باشد. اما پس از مدتی اندک اندک سر از گورستان هلاکت و تباهی لیبرالی و اباحی گری در می آورد!

هنوز طعنه های چندی پیش جناب رئیس به ماموران رسمی حافظ امنیت اخلاقی و روانی جامعه را فراموش نکرده بودیم۵ که افاضه جدید فرمودند:«متأسفانه در جامعه امروز ما نهی از منکر فقط در برخی از خیابان ها و آن هم علیه زنان است و بس. امروز بزرگترین منکر ما بیکاری و کم آبی است و بزرگترین معروف ما توسعه اقتصادی کشور است. چطور منکر و معروف این قدر مقامش پایین آمد و کی منکر و معروف را از مسائل اساسی به چند فرع تنزّل داد. البته فروع اسلام هم مهم است.»۶

کاش می شد یک جوری به رئیس حالی کرد که باباجان! اشتباه گرفتی مشکل زیر سر آن «عده ای» نیست که امر به معروف و نهی از منکر می کنند، مشکل (معاذالله) از خداست که مصالح و مواعدی برای بشر قرار داد که گناه سوز است مثل همین ماه رمضان؛ که رسول‌الله معظم صلوات الله عليه فرمود:«ماه رمضان به آن جهت رمضان نامیده شد که گناهان را می سوزاند»۷ ضمن آنکه پیشاپیش، پروردگار رسول الله، خود فرمود که حکمت روزه آن است که به تقوا برسید، یعنی پرهیز از گناه و طبعاً حساسیت به آن!

ضمناً جهت اطلاع رئیس معروض می داریم: همان خدایی که ما را به حساسیت و پرهیز از گناه فرمان داده، مشکل کم آبی مربوط به همان خداست و نه مومنان آمر به معروف و ناهی از منکر!

چنانکه در کتاب مبین و متین خود، فرو فرستادن باران و حل مشکل کم آبی را در قبضه قدرت خود منحصر کرده و در حدیث قدسی سابق الذکر(جوشن کبیر) نیز فرموده است:«تو آن خدایی هستی که کسی جز تو باران نمی فرستد»۸

با این اوضاع آقای رئیس بفرمایند ما چگونه چنین خدایی را (معاذالله) امر به معروف و یا نهی از منکر کنیم؟! کار، کار خود شماست و ما روی و جرئت و عرضه آن را نداریم، «گر تو بهتر می زنی بستان بزن»